17 december – De oude gewoonte om een herberg te zoeken – Anglöckeln: Een levende traditie tijdens de advent

De oude gewoonte om een herberg te zoeken – Anglöckeln: Een levende traditie tijdens de advent

De winter is niet alleen koud, maar ook vol hartelijkheid en warmte – tenminste als het gaat om traditionele gebruiken. Een daarvan, die vooral bekend is in het Alpengebied, is het zogenaamde Anglöckeln of de Herbergsuche. Hier kom je te weten wat er achter dit magische gebruik zit, hoe het gevierd wordt en waarom het mensen vandaag de dag nog steeds raakt.

Wat is de Anglöckeln?

Anglöckeln is een eeuwenoude traditie die zijn oorsprong vindt in de gebruiken vóór Kerstmis. De term “Anglöckeln” is afgeleid van het luiden van kleine belletjes, die een centrale rol spelen in dit gebruik. Groepen mensen, vaak kinderen of clubleden, gaan van huis tot huis en symboliseren zo de bijbelse zoektocht van Maria en Jozef naar onderdak. Met liederen, gedichten en instrumenten vragen ze mensen om te stoppen en de boodschap van naastenliefde en gemeenschap te verspreiden. Dit gebeurt meestal in de vorm van een klein toneelstuk of een processie.

Zo werkt het hostel zoeken

De Anglöckeln beginnen traditioneel in de eerste weken van december en duren tot kort voor Kerstmis. Hier is een typische volgorde van gebeurtenissen:

1. De groep: De groep bestaat meestal uit drie hoofdfiguren – Maria, Jozef en een engel. Herders of muzikanten begeleiden de processie vaak.
2. De bel: Voor elk huis of elke binnenplaats luidt de groep kleine belletjes om hun aankomst aan te kondigen.
3. Zingen en gezegden: De zoektocht naar onderdak wordt opgevoerd met adventsliederen of speciaal ingestudeerde teksten. Het lied “Wer klopfet an?”, waarin Maria en Jozef om onderdak vragen, is bijzonder populair.
4. De ontmoeting: Soms worden bezoekers binnen uitgenodigd, maar vaak krijgen ze een klein cadeautje bij de deur. Dit kan geld, snoep of kleine gerechten zijn.
5. Dank en zegen: De groep dankt met meer liedjes of gedichten en gaat verder naar het volgende huis.

Waar komt de gewoonte vandaan?

De zoektocht naar onderdak is stevig verankerd in het christelijk geloof. Het doet denken aan het Bijbelverhaal waarin Maria en Jozef, op zoek naar onderdak, verschillende keren worden afgewezen en uiteindelijk onderdak vinden in een stal. Door de eeuwen heen is dit een traditie geworden die niet alleen de religieuze kern van de kersttijd benadrukt, maar ook de dorpsgemeenschap versterkt.

Waarom is bellen vandaag de dag nog steeds belangrijk?

In een wereld die steeds hectischer wordt, biedt het luiden van klokken een welkome gelegenheid om stil te staan bij de echt belangrijke dingen in het leven: Gemeenschap, naastenliefde en geloof in iets groters. Deze gewoonte is vooral populair in kleine gemeenschappen om tradities levend te houden en de cohesie te bevorderen. Een ander hoogtepunt: voor kinderen en jongeren is de Anglöckeln vaak een ervaring die ze niet snel zullen vergeten. Het brengt generaties samen en creëert waardevolle herinneringen.

Kan iedereen meedoen?

Absoluut! Als deelnemer of als gastheer – elke helpende hand is welkom in Anglöckeln. Veel kerken verwelkomen graag nieuwe leden in de Anglöckel-groepen. Je kunt ook een bijdrage leveren als luisteraar of gastheer door de groep welkom te heten en ze onderweg een bedankje te geven.

Conclusie

De Anglöckeln is meer dan een gewoonte voor Kerstmis – het is een levend stukje cultuur dat ons eraan herinnert hoe belangrijk solidariteit en warmte zijn in het donkere seizoen. Iedereen die de kans krijgt om deel te nemen aan een kluizenaarszoektocht of deze mee te maken, mag deze magische ervaring niet missen. Het is een prachtige manier om de adventstijd wat zonniger en warmer te maken.

Trefwoorden: anglöckeln, herbergsuche, adventsgebruik, kerstmis, traditie, maria und josef, christelijke gebruiken, alpengebied, volkscultuur, gemeenschap Hashtags: #anglöckeln #herbergsuche #advent #weihnachten #tradition #alpentradition #christelijkegebruiken #gemeinschaft #volkskultur #wärmeinwinter